Windstil

Ik kijk naar mijn gezicht
wroetend in de tijd,
verborgen hoekjes en kantjes,
ongrijpbaar voor mezelf

ik verdwaal af en toe,
verlies mezelf uit het oog,
mijn tranen heb ik nog steeds
in een zakdoek geknoopt

geen enkel geluid beweegt,
het zout kleeft aan mijn dromen,
ik gom de windstilte weg,
de tijd heeft mijn benen gebroken

ik stapel de schaduwen op,
ondoordringbaar en verweerd,
niet voorbereid op de kilte
schuw ik de straten, zo bezeerd

nooit verlost van adem,
van voeten op de vlucht
de tijd heeft de pijn
in mijn gezicht gedrukt

windstil

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 7 stemmen 597