Hartenkreten

hartenkreet (nr. 8.770):

Mensen Zijn Geen Zalmen

In de verte wacht de zee
op een jonge zalm
die zich ongeduldig
met de stroom zal laten glijden

Hij zal staren over de gonzende diepte
Waar hij langzaam ingetrokken wordt
Maar voor het zout in hem kan kruipen
Zullen zijn holle ogen sluiten

De zalmen zullen elkaar vinden
Samen wachten ze tot de tijd komt
Om hun verleden terug te zoeken
En nog één keer
dartelend door het water te glijden

Wanneer zij na eindeloos spartelen
de oevers van hun jeugd zullen raken
sluiten zij hun ogen
voor de school onwetenden
op wie een zee nog wacht

Zonder dat een ander
door het lijden in hun blik
kan achteruitdeinzen van schrik
houdt plots hun spartelen op

Mensen zijn geen zalmen die
Beschaamd hun blik afwenden
En geen ander gunnen
Het leven in hun ogen te zien.