Bloesem van Magnolia
Jij, bloesem van Magnolia
gehuld in witte lakens
van een wankelende lentebloem,
walst op de golven van een bries.
Een zucht tilt je op,
voert je langst honderd stromen,
laat je rusten op wervelende paden,
ijle rivieren van de lucht.
Zacht dwaal je neer
als naar de bodem van de zee
waar je opnieuw zal bloeien.
Maar wees geen bloesem die
opstijgt en nooit meer terugkeert
naar haar witte lakens.
Geplaatst in de categorie: liefde