Hartenkreten

hartenkreet (nr. 8.853):

Het hoofd gebogen

laat de dol geworden wind maar waaien
zodat bruin zand van alle stoffige wegen
blijft plakken aan mijn betraande gezicht
wat kan me mijn verschijning nu schelen
als m`n hart niet te zien is door vele vegen

laat de suf geworden zon maar ondergaan
zodat de schemering van nog een avond
me kan nemen met een stuipachtige zucht
ik heb het hoofd gebogen als martelaar, dus
hoort er geen spijt te komen uit mijn mond

Schrijver: Tulay, 2 juni 2004