Mijn laatste eer
Elke dag loop ik langs
Daar waar jij begraven ligt
Dan praat ik even met je
In de aarde verschijnt dan even je gezicht
Over van alles vertel ik dan
Je glimlacht de hele tijd
Je hoort er eigenlijk niks van
Maar dat is een gedachte die ik dan vermijd
Mijn hele hart kan ik luchten
Ik weet dat je dat niet erg vindt
Soms hoor ik je uit medeleven zuchten
Ik vergeet dan even dat dat komt door de wind
Soms moet ik even huilen
Ik blijf je toch ontzettend missen
Heel soms denk ik je in de verte te zien
Daar wil ik me dan graag in vergissen
Dan kan ik je bijna aanraken
Dat zou ik nog zo graag 1 keer willen
Nog een laatste warme omhelzing
Dat zou zoveel verdriet in mij stillen
Maar het blijft bij praten
Tegen een hoop zand en aarde
Toch de gedachte dat je daar ligt
Geeft dat zand een onschatbare waarde
Mijn laatste eer aan jou
Is het mooi houden van je graf
Zolang ik blijf houden van jou
Is mijn taak daarin nooit af
Geplaatst in de categorie: overlijden
laat deze regel liefst weg omdat je er in je verdere schrijven in blijft geloven met de overleden persoon te praten.
- 'Eén keer' leest beter.
- Misschien kun je zelfs beter van het rijmschema af voor meerwaarde van de inhoud?