Hartenkreten

hartenkreet (nr. 9.126):

jouw droefnis herschept ons beiden

Ik zie hoe de droefnis
jouw gezicht week
en vochtig maakt
naar zijn grauwe visie boetseert

mijn keel implodeert
tientallen woorden
ontrafelen van binnenuit
in het pijnlijk mysterie
van de stilte

de lucht huilt mee
zijn tranen vegen
de voorgrond geleidelijk
met de achtergrond gelijk

we blijven op een stil
gepluimd podium achter
gekneld in het sterke licht

zonder publiek hoeven we
niet langer te acteren