Waar is de lente

Soms
zing ik de contrasten
weg in mijn leven en
neurie zachte woorden,
zo licht als de dagen.

Dan lijk ik op de lente
en strooi een heldere
glans over de morgen,
ik voel me door
de balsemwind geborgen.

Soms,
heel soms,
verbeeld ik me de zomer,
ik kan de tijd met
mijn lach vertragen
en word als een vlinder
van bloem tot bloem gedragen.

Soms
voel ik me
zo onzinnig klein in iedereen.

Dan kronkelt de herfst
als een diepe rivier
door de schemersluier
van oude regens
en stort zich neer
in de contrasten
van mijn schreiende levens.

Meestal
ben ik
zo onzinnig klein in iedereen.

Dan is de winter gevangen
in mijn stervende taal
en wervelen de woorden in
een doods en ontastbaar verhaal.

waar is de lente

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 11 stemmen 855