Hartenkreten

hartenkreet (nr. 9.165):

Mijn Vurige Muze

De aversie tegen mijzelf
Compleet verdwenen
Door de blik die jij me toewerpt

In de geur van bier en zweet
Vergeten wij de buitenwereld
Genietend van de onuitputtelijke kracht
Die ons samenzijn versterkt

Onbevreesd verschuilt de rat zich
In de lieflijke klauwen van de tijger
Opdat niemand haar
Meer kwetsen zal

Onvoorspelbare eenheid
Maakt de striemen op jouw rug
Nog roder
En pijn versmelt in wild verlangen

Twee vuren worden één
Als het verschil tussen Liefde en Lust
Onzichtbaar lijkt

Het kost mij onwerkelijk veel moeite
Om mij los te moeten maken
Uit jouw eeuwigdurende omhelzing

Overweldigend gevoel van kilte
Als ik alleen
Mijn bed in kruip