Suikerzoet

Voor de tijd verloren ging,
schommelde jij op
de zelfgesponnen wind

Blootsvoets ontvouwden zich
duizend sterren op het gezicht
van het kind

Hoger, steeds hoger
kriebelden jouw tenen
de pasgeboren nacht

Suikerzoete wolken
glimlachten vertederd
om jouw hemelse lach

Eindeloos zoefde
de maan mee langs
jouw wapperende haren

Je strooide malse
klaverblaadjes over
de dromende aarde

Nog steeds schommel
je naar de sterren
en waait de wind om je oren

Het kind in jou heeft
zijn zachte dromen
nooit verloren

suikerzoet

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 8 stemmen 413