Hartenkreten

hartenkreet (nr. 9.181):

schylge

juichend bevrijdt de zilte wind het water van z'n zware last
strijdbaar gras omarmt het nieuwe land, beschermt en houdt het vast

verdreven uit de hoge rotsen, verrezen uit de getijdenstroom
groeit de parel in het ondiepe duister waar de zon de strandglans doet ontwaken uit z'n droom

zo hervindt het woelig zand 'n nieuwe bergplaats, 'n haven voor een verweerde ziel
waarlangs m'n levensstroom ook heeft geleid, nergens vond mijn vluchten meer asiel

en telkens als ik dat troostend land weer moet verlaten, voel ik me als 't verjaagde zand
jouw levensreddend baken, staat diep en immer, in mijn hart gebrand

Schrijver: Cees, 25 juni 2004