Hartenkreten

hartenkreet (nr. 9.297):

verdriet

Onstuimige gevoelens van liefde in de min
Ik voel me zo neerslachtig heeft dit alles nog wel zin
Machteloos en intens……voel ik diepe pijn
Gedachten glijden ongeremd en zwaar moedig door mijn brein

Teleurstelling en verbijstering hebben me gevonden
Als een dier dat langzaam sterft….. Aan zijn diepe wonden
Heel stilletjes ben ik zomaar van mezelf vervreemd
Mijn hart, zo passievol, was alleen maar uitgeleend

Hoop is verloren in een mist van tranen en verdriet
En welke pose ik ook aanneem jij ziet het niet.....
Als een eenling in niemandsland voel ik me alleen
Mijn leven is een doolhof…vertel me waar moet ik heen!

De herinneringen zijn levend maar de realiteit lijkt dood
Ik moet weer gaan leven maar alles voelt als lood
Maar als de zon ooit schijnen gaat zal ik er weer zijn!
Mijn lach zal weer zegevieren verlost van alle pijn