Mijn knuffelbeer, Gijsje
Ik vlieg de nacht in
op vleugels van papier.
‘k Ga naar de maan,
met mijn teddybeer
als speelse passagier.
Sterren verzin ik
boven het witte ijs,
als een sneeuwvlok zo licht
gaat mijn lach mee op reis.
Tegen de muur hinkelen wolken
vrolijk op ’t blauwe papier.
‘k Kleed mij warmpjes
met het roze jasje van
mijn pluchen knuffeldier.
Ik vlieg door schaduwen,
verjaag al het grijs.
De wind lijkt op zichzelf,
strekt haar armpjes, heel eigenwijs.
Uren aan een stuk
speel ik verstoppertje
op de maan maar Gijsje
krijgt honger en wil slapen gaan.
Door het zolderraam
ziet hij plots een gele banaan.
Zijn buikje gromt zo erg dat
Gijsje niet meer denkt aan de maan.
En ik …
ik tuimel terug op het bed
want weg was die hele mooie maan.
Geplaatst in de categorie: verdriet