Een laatste kus aan Gijs (deel twee)
Ik beleefde vele avonturen,
samen met mijn vriendje Gijs,
want het verbeelden van een wereld
verborg veel getier en kindergekrijs.
Uit kinderhanden vouwde ik dromen,
die op het maanlicht glijdend,
de pijn deden vergeten
tot het ochtendgloren.
Ik ontwaakte echter nooit op de maan.
Op een stukje kladpapier verfrommelde ik
mijn droeve lach en gooide hem weg
door het geopende raam.
Gijs en ik zijn het dromen ontgroeid.
Naar sterren springen ben ik al lang verleerd,
door lege ramen kruip ik ook niet meer.
Maar de maan,
die hele mooie maan,
daar word ik nog steeds door geboeid.
Geplaatst in de categorie: verdriet