altijd
ik gooide mijn brieven in het water
het verschil tussen nu en later
in mijn hart draag ik haar nog mee
pijn werp je niet zomaar in zee
ik huilde tranen aan de vloedlijn
wenste dat het anders zou zijn
maar niets brengt haar tot leven
ik heb de zee mijn liefde gegeven
de inkt vervloeit nu in het water
het papier zal eens vergaan
maar ik zal altijd dankbaar blijven
om jou in mijn bestaan
Geplaatst in de categorie: verdriet
schreeuwen en hij luistert, stil en kabbelend.
Je kunt er een brief in werpen en hij neemt hem
op, stil en kabbelend.
Je kunt in hem baden en hij reinigt je,
je lichaam maar ook je geestesgesteldheid.
Geen vriend zo groot(s) en altijd aanwezig
als de zee.