HET KIND.
Ik zie dat mooi en lief gezichtje
dat vroeger zo gelukkig was
nu zo van pijn vervuld is
lijkend op gebroken glas.
Ogen kijken zonder glans
zo wezenloos de wereld in
niets lijkt meer op dat kind van toen
het leven heeft voor haar geen zin.
Ze loopt door plassen langs de straten
verdriet vult nu haar hele leven
het kind zijn heeft te kort geduurd
haar onschuld heeft ze moeten geven.
Het kind, zij draagt geen strikjes meer
of vlechtjes in haar mooie haar
het kind zijn is haar afgepakt
zo jong volwassen worden was te zwaar.
Inzender: Janny, 7 juli 2004
Geplaatst in de categorie: emoties