wegwerpkind

Waardeloos voel ik me soms
door niemand echt gewild.
Mijn honger naar jouw liefde
kan door niemand worden gestild.

Bevestiging zoek ik steeds weer
dat ik de echt wel de moeite ben.
Klamp me aan iedereen vast
terwijl ik niemand echt goed ken.

Daarvoor ben ik te rusteloos
geheel tegen mijn zin.
Maar dat zit er bij mij
nu eenmaal diepgeworteld in.

Waarom papa wilde je mij niet zien
was ik dan niet jouw kind?
Heb je dan echt geen idee
hoe moeilijk ik dat vind?

Ik voel me zo leeg en waardeloos
als bij het grof vuil gezet.
Nachtenlang lig ik te woelen
eenzaam in mijn bed.

Soms zoek ik weer bij iemand troost,
verlicht daarmee even de pijn.
Waarom kan ik niet gewoon
jouw kleine meisje zijn?

Een gemeende kus en knuffel
was dat zoveel gevraagd?
Snap je dan helemaal niet
dat dit zo aan me knaagt?

Ik zal er mee moeten leren leven
er zit niets anders in.
Maar later papa , reken maar
doe ik het anders met mijn gezin.

Dan zal ik geven wat ik niet had
liefde en een welkom gevoel.
Denk daar maar aan als je straks oud bent
en thuis zit, eenzaam op je stoel....

Schrijver: JP, 12 juli 2004

ikbengewoonaardighotmail.com

wegwerpkind pijn

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 24 stemmen 3.746