DIE OOGJES
Ze keek naar mij en
lachtte al haar tandjes bloot
alleen haar oogjes lachten niet
zo mooi, zo bruin en groot.
Ik zag verdriet in die ogen
die mij aankeken heel bedacht
'k zou haar haartjes willen strelen
maar ze rende weg, zo onverwacht.
Ik heb haar nog lang nagekeken
en opeens was ze verdwenen
'k denk nog vaak aan die oogjes
geen glans was erin verschenen.
Dat kind van misschien vijf jaar oud
waarbij pijn in haar oogjes stond
ik zou willen, al was het voor één keer
dat ik dat lieve kind weer vond.
Dan zou ik haar beschermen
tegen het onrecht haar aangedaan
samen tegen de wereld vechten
en m'n armen om haar schouders slaan.
Inzender: Janny, 14 juli 2004
Geplaatst in de categorie: emoties