de weg naar jou
de weg naar jou was niet zo lang
in uren dan, dat ik op
klinkers liep, het rulle
zand mij naar de leegte riep
de weg was wel wat smal
de witte streep wat vaag
getrokken in het midden
alsof ik weer naar
vroeger keek en leunde
daar waar de plek zo voelbaar
was in mijn herinnering
de wereld als een kinderwagen
naar mij keek in baai omlopen
lege stroom van overvloed
de weg naar jou was niet zo lang
maar toen ik kwam
wel langer dan ik dacht
en had verwacht toch onderweg
te zijn, had jij de poort
gesloten, ik zag je glimlach
op de spijlen kaatsen
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid