Alles...
In de vlucht van mijn bestaan
sloegen daar mijn vleugels lam,
adem stokte, beweging verstilde,
alsof de bliksem binnen kwam
Donkere wolk , koude regen,
kilte omarmde mijn gevoel,
nutteloos, ontroostbaar,
zonder ook maar enig doel
Op het ene volgde het ander,
hield me nauwelijks tot staan,
enkel enige verantwoording,
geboden me om door te gaan
Tegen mijn gevoelens in,
en de zin van mijn bestaan,
liet ik los wat niet kon zijn,
ik gaf me over en liet je gaan
Met wat er nog over was,
raapte ik de scherven bij elkaar,
en bouwde een nieuw leven op,
dat lukte, ook al was het zwaar.
En toen kwam er een moment,
dat ik stilstond op mijn pad,
toen ik terug keek wist ik,
ik heb alles gegeven wat ik had...
Geplaatst in de categorie: tijd