Isoleercel
Muurvast,
opgesloten in de tijd.
Gehuld in witte kussentjes,
van het zachtste materiaal.
Bang dat ik mij verwonden zal,
bang voor dat wat mij breken gaat.
Maar ik wil er uit,
ik wil rennen springen.
Ik wil vooruit,
ik wil nieuwe zinnen.
Bonkend,
zachtjes met mijn hoofd.
Staar ik naar mijn witte kussens,
gemaakt van het zachtste materiaal.
Smachtend naar vrijheid,
smachtend naar de dood.
Geplaatst in de categorie: filosofie