Manisch
Hoe kán dat nou?
Ik ken je al een poos,
maar niet zo erg goed
dat bleek,
toen ik je vandaag zag
en wat béter bekeek...
We namen er de tijd voor
en spraken een
een héle poos,
jij vooral, ik luisterde
alleen en dat was voldoende.
Stómverwonderd, met recht,
ik had geen idee,
je bent depressief,
mánisch nog wel,
wat een koffer vol
narigheid draag je mee...
Daar is menig kruisje niet
mee te vergelijken en ik
kan alleen maar luisteren...
Geplaatst in de categorie: ziekte
Ik vind dat dit gedicht echt de werkelijkheid toont.