Zacht staal
Het koude staal streelt langs mijn rug,
en verdwijnt in een rozenbloesem.
Er ontstaat een zachte druk in mijn borst.
Ik ben gestoken,
door de wijzers van de klok.
Het heeft zich gewroken,
en mijn tijd is op.
Voor mij zal het niet meer tikken,
voor mij zal het niet meer slaan.
Een mes steekt uit mijn rug,
omhuld met een krans van bloed.
Ik schreeuw de kriebels uit mijn hart.
Geplaatst in de categorie: psychologie