Antwerpen

Vertrouwd als getrouwd of als heel goeie vrienden
liggend als lepeltjes, snurkend, die twee
Een voice over rept van zijn vroeger, het hare
van net, toen ze nog elkaars vreemdeling waren,
hun verdriet en de pijn, en wij delen mee
in liefdes die kwamen
en zomaar verdwenen

De camera pant nu; en wij zien ze praten
Die humor, de pijn, grappen over en weer
Elkaar in een sneltreinvaart dichterbij komend
het gaat over luiers, en hij lijkt lief dromend
maar haar zien we praten van eerder een keer
En nu is ze krachtig:
close-up van haar benen

En dan een balkon en zij buigt zich voorover
staat liefdevol toe dat hij haar zacht streelt
En zie ze eens lachen en blozen en kussen
De camera zoekt naar het zonlicht intussen
Maar wij willen zappen, die blijheid verveelt
En zoveel geluk,
dat laat zich niet menen

Gelukkig: het einde, hun auto, de wegen
Hij zoekt nu naar woorden, probeert telkens meer
Wij horen haar denken: met vrienden niet vrijen
En zien het beginshot: zo’n beeld blijft toch bij je
En dan is daar plots nog de titel een keer
en breekt het begrip door:
32 uur lenen

Schrijver: peter paul
Inzender: scrabeus, 27 augustus 2004

pp.schmaalchello.nl

antwerpen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 9 stemmen 3.807