3 september 2004
Terroristen die kinderen vermoorden,
ik word kotsmisselijk bij die woorden.
Hebben ze dan geen hart en geen gevoel?
Welk droombeeld jagen ze na, wat is hun doel?
Horen ze niet dat roepen van
een moeder om haar kind?
Een kind dat die moeder twee dagen later
dood in de gymzaal vindt?
Ja ik weet het:
deze verschrikkingen gebeuren in elke oorlog,
maar dat is geen excuus toch?
Ik hoop dat die beulen branden in de hel,
vergeef me deze woorden, maar ik meen het wel!
Deze zieke geesten zaaien verderf en haat,
lachend voeden zij de bron van het kwaad.
Waarom zou ik ze ooit vergeven,
als ze geen respect hebben voor het leven
van een onschuldig kind
wiens eerste schooldag pas begint?
Ze hebben gewonnen, want de haat die is gezaaid,
is bij mij in alle hevigheid opgelaaid.
Geplaatst in de categorie: actualiteit