Dat meisje
Over haar die niet meer
worden wil, eeuwig jong
kan blijven en verstrooid
over het water nog even
drijven blijft, in licht-
deeltjes teruggaat naar de zon
retour naar de moederschoot
het grote niets waar elke ster begon
Zij hecht zich vast in woorden
tekening van een paard
dat te glimlachen lijkt
de grote tanden wit en bloot
haar hand die troostend
warm eens op de mijne lag
hoofd tegen mijn schouder aan
alsof ik degene was met macht
die haar genezen kon
Geplaatst in de categorie: overlijden
hoe mooi verwoord..., zo aangrijpend!