Hartenkreten

hartenkreet (nr. 10.249):

OPGESLOKT DOOR DE TIJD

het dorp lag daar zo stil
afgelegen ver van stadsgewoel,
het gaf in mijn jeugd zowel
plezier als onrustgevoel.

kon zwerven langs oevers
met water dat haar omgeven had
zwaaiend naar de mannen
op scheepjes met haar lading
op weg naar die onbekende stad.

duikend vanaf de brug
op warme zomerdagen
wat verkoeling gaf,
niet beseffend dat die stad
haar ondergang was.

nu zijn er alleen nog gedachten
aan het dorp met alle spijt
opgeslokt door de tijd.