Hartenkreten

hartenkreet (nr. 10.469):

En Toch

Het is nacht en duister
De wereld lijkt zo stil
Alle huizen onverlicht
Buiten…. Mistig en kil

Ik ben wakker en zo helder
Scherp is nu mijn geest
Gedachten zet ik op een rij
Dat is lang niet zo geweest

Ik kom nu dicht bij mezelf
Voel hoe ver ik ben gegaan
Grenzen verloren in liefde
Mezelf zoveel tekort gedaan

Het is tijd om te beseffen
Dat je mij niets meer kan geven
Wachten heeft geen zin meer
Jij hebt nu je eigen leven

Toch denk ik nog vaak aan jou
Vol liefde gemengd met verdriet
Ik mis je meer dan ik kan zeggen
Vanaf de dag dat jij me verliet!