Jouw gezicht
Heel hard fietste ik en
De huizen, auto’s en mensen
Vlogen als streepjes aan mij voorbij
Ineens was daar jouw gezicht
Het was net een waterval
waarin een blad was gevallen
het dook mee de diepte in
en borrelde pas tellen later weer op
Zo kwam jouw gezicht
Ineens uit die streepjes
Alles eromheen was al weggespoeld
En de hele weg naar huis
Dobberde je nog met me mee
Inzender: Sofie Muller, 4 oktober 2004
Geplaatst in de categorie: liefde