Hoofd vol zorgen
Ik ben zo moe
mijn oogleden zo zwaar
Ik wil zo graag slapen
En ach, kon ik het maar!
Ik lig maar te draaien
te woelen in mijn bed
Denkend over morgen
de wekker al drie keer opnieuw gezet
Ik heb het koud,
lig steeds te rillen
Trek de deken iets verder over me heen
Kan toch niet stoppen met trillen
Morgen, de dag waarop
het voor altijd voorbij zal zijn
rouwend om het lichaam daar in de grond
Koud en wit, maar verlost van pijn
Geplaatst in de categorie: overlijden