Hartenkreten

hartenkreet (nr. 10.654):

OMA

Haar hoofd is een web vol gedachten
In haar ogen
Die altijd lachten
Zweeft wijsheid
Maar danst verwarring
Haar eigen dromensprong
Naar een ver verleden

Dan fluistert ze
Een wazig wolkje warmte
Opa’s naam

Ze kijkt me verbaasd aan
In de hoek van haar oog een traan

Ik ken haar gedachten niet
Maar ik weet dat het enkel mij is
Die ze ziet

Ik hoef niet te weten wat ze denkt
Misschien weet ze het zelf niet
Maar ik lees wel het verdriet
Waarvan haar ogen zijn doordrenkt

Haar hart is broos
En van papier
Er staat maar een zin op
Was hij maar hier