Hekelend zwart, verheven
Je bent als een rups die ontpopt
tussen de lakens.
We zijn samen zoveel meer
dan we waren, alleen,
stervend, zwervend, zinnebeelden
zoekend op de poesta's.
Later zitten we op een terrasje,
drinken zilveren thee,
eten cliche's,
schrijven geschiedenis
op de vierkante centimeter.
Opeens zijn we weer onszelf,
weer verlegen.
Je duikt weg achter een blos
als ik een zwarte druif tussen je lippen duw.
Je zuigt, je glundert,
en spuwt het pitje
weer terug in mijn handen.
Geplaatst in de categorie: erotiek