onrust

Onrust

Een scherpe blik, een grijns
Een omarming, een kus
Mijn vlees, mijn bloed
Mijn onmacht

Mijn zoektocht
Oneindig groot en zonder grenzen
Een zoektocht naar mijzelf
Een weg, een pad, een struikelpunt.

Een hindernis, te groot, te breed
Rijkend en happend naar lucht
Verdriet, met tranen gevulde ogen
Een wegkijkende blik

Schaamte, angst, en onbereikbaar
Niet tastbaar, niet toereikend
Tekortkomend en onmacht
Het boze gevoel

Die aanraking, warm, heet
Het voelt als warm water
Dovende vlammen verdreven
Niet meer voelen, niet meer weten

Verwarring, verdoving en stilte
Haal me hier uit, geef me je hand
Trek me uit deze donkere wolk
Ik voel de aarde tollen
Geen kracht, geen schouder

Een meer vol tranen
Overvloed aan daden, maar geen woorden
Kil, koud en onberekenbaar,

voel me alleen,
voel onrust...

Schrijver: Annet, 23 oktober 2004

funnycrazy32hotmail.com

onrust verdriet alleen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 5 stemmen 1.258