Hartenkreten

hartenkreet (nr. 10.722):

De onverzettelijke

Je takken staan zwaar in de lucht, oud en wijs
Je bast geeft een zucht, gebarsten en grijs
De wind waait door je laatste herfstbladeren
Je leven stroomt door je aderen

Je leeftijd loopt in ontelbare jaren
Overleefde zoveel gevaren
Veel heb je gezien in lange, langzame tijd
Je wantrouwde de mensheid

Natuur moest wijken rondom jouw voet
Je miste die geuren, zo zoet
Kunstmatig werd het groen om je heen
Je miste de bomen, het bos dat verdween

En onverzettelijk als je daar stond
Met je wortels diep in de grond
Denkend dat ze je vergeten waren
Kwam één van je grootste gevaren

De mens knaagt aan je stam
Je zucht, de lucht wordt klam
Nooit meer zal je de lente zien komen
Je leven waait door de andere bomen

Nooit meer de elementen op je takken
Nooit meer in de wind doorzakken
Nooit meer trots en wijs staan
Driehonderd jaar in een half uur gegaan

Jouw kreet ging door de lucht
Een laatste lange zucht
Je laatste blaadje valt als in dromen
Wanhoop voor de andere bomen