de starren

kan ik alleen nog maar stil zitten staren
de tijd is toch zo al eindeloos uitgerekt
niemand kan het tij nog keren in doodtij
blijft in onze accu het zoutzuur bezweren

ellendige starheid beheerst ons leven
van langer leven ga je vroeger dood
ingepopte angst en slechte raadgever
oh de prachtige vlinder ochtendrood

blijven wij toch altijd als de kinderen
die de namen der dingen moeten leren
uitspreken hoe vaag en ongekend wreed ook
seropositief aids drugs terror klinken

niets is af en niets is finaal en hoe
kunnen we dan denken dat de dood
de kunst niet van ons is en wij zelf stil
kunnen staan tot we moeten gaan

Schrijver: rob flipse, 17 november 2004

robflipseyahoo.com

panta rei

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

1.0 met 2 stemmen 666