voelbare stilte...
waar in de kleur van gesloten rozen
vol verlangen het ontluiken wacht
opent pracht in die eerste stralen
vervaagt een grijs vergane nacht
fluistert de merel in zijn eigen lied
de voelbare stilte van zacht ontwaken
verdwijnen witbedauwde velden
in de warmende adem van de zon
omhelst het leven deze wintermorgen
dwalende zielen in het dodenveld
zal een stervende roos
zichzelf gesloten
langzaam vervagen
in vale kleur
Geplaatst in de categorie: liefde