De tafel
Noch handen noch ellebogen
konden weten,
wat z'n dromen waren en
hoe het leven eruit zag
in zijn knoesten houtogen.
En hoe vaak hij ving op
de onderkant van tongen en borden,
het gezegde en ingeslikte woorden.
Zijn kennis drong dieper
dan pijn van hete pannen en
hij wist het.
Ooit een van de stemmen zal zeggen
"Die is oud geworden".
Zoals een ieder die kennis draagt,
te veel en te vaak kraakt.
Daar ligt hij.
Poten de stand van satellieten volgend.
Nooit geschilderde buik en schroeven
verbaasd kijkend
hoe de wereld,daadwerkelijk,
ondersteboven is gebonden.
Geplaatst in de categorie: filosofie