Hartenkreten

hartenkreet (nr. 11.260):

Levende herinnering...

Levenloos
staarde ze mij aan,
haar hand was koud
ik wilde gaan,
de werk’lijkheid
ontvluchten…

Vertroebeld
kéék ík haar aan,
háár leven was
míj voorgegaan,
haar reis
begonnen…

Verwezen
stond ik stil,
dáár lag ze
koud en kil,
de dood begon
te leven…