Hartenkreten

hartenkreet (nr. 11.271):

MYSTERIEUS

Eerst was het nogal donk,
toen werd het nog veel donker,
de stilte was te snijden,
maar plotseling toen klonk er
een gil, we schrokken wak,
en daarna nog wat wakker,
wat was dat voor geluid ?
Het werd allengs wat zwakker,
verstomde tot een haast
onhoorbaar zacht gefluister.
Intussen bleef het duist,
inktzwart, maar dan nóg duister.
Mijn vrouw greep naar een lamp,
wat zíj zag in de kelder
dat zag ik enkel held,
zij nochtans stukken helder.
Zíj zag het duidelijk,
en ik, ik zag het amper
dus lachte ik maar schamp.
Zij echter heel wat schamper.