Voor Frans
Hij zat wat voorovergebogen
Toen hij mij voor het laatst aankeek
Ik wist nog niet dat twee open ogen
Zo leeg konden zijn.
Ik ontweek zijn blik niet,
kon die ook niet ontwijken.
Het was kort voor zijn laatste reis.
Doodstil zat hij daar naar mij te kijken,
Uit een hel van ijs.
Inzender: Ghislain Voets, 3 december 2004
Geplaatst in de categorie: overlijden