Glas

Nooit was ik bang
voor de mooie stilte
Leegte rondom mij
gevuld met rust

Maar vandaag brengt
ze enkel vreemde kilte
Verdwenen de engel
Ogen niet gesust

Wie ooit een gast
in mijn huis was
jaagt mij nu
in vreemd gebied

Al waar ik in geloofde
verandert in glas
en maakt krassen
waar niemand ze ziet

Schrijver: vanja, 3 december 2004

vanja.dewaeleUgent.be

verdriet eenzaamheid

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 7 stemmen 617