De vlucht
De leegte vlucht die ik teder omvat
Kneedbaar als was in mijn handen
Vloeiend pers ik het tussen de vingers
Om het weer op te vangen
Angstig om geen verlies te lijden
Vergetelheid in de zin ervan
Krampachtig koester ik het
Een vlucht in het niets
Zwarte zwoelte dringt tot mij door
De mond is hol haar tong dringt
Struikelend vlei ik mij neder
Zij wacht reeds op mij
Ik zuig haar op met volle teugen
Beminnend onarm ik het
Leegte zoals het hoort te zijn
Inzender: Borst.J, 12 december 2004
Geplaatst in de categorie: filosofie