onmogelijke fietsen
elke keer als ik aan je schrijven denk
schieten onmogelijke werelden door mijn hoofd
beelden beperken om toch te beginnen
moet ik me beperken tot eindeloos
een gevoel voor jou dat ik koester
zoals ik me in jouw uitstraling koester
zoals ik uren zou kunnen blijven staren
en een konijntje op een bospad baren
maar langzaam dringen dan echte grond
omgeving etensgewoonten oude vrienden
geschiedenis van heel je familie tot me door
als je maar wilde gezelle zou kunnen zijn
zouden we samen de eindeloze weiden afrijden
en ons van al die anderen bevrijden
Geplaatst in de categorie: biologie