Een veilige haven
In de snelle stroom van het leven
dreef mijn bootje stuurloos rond
gevaarlijk diep het water
geen anker dat de bodem vond
Ik moest de zeilen reven
want sneller wilde ik
en spottend met het 'later'
verengde zich mijn blik
Door rusteloosheid voortgedreven
zag ik de haven niet
en ook de zonnige einder
lag in een ver verschiet
Totdat ik langs de steven
een piepklein bootje zag
bij degene die er in stond
ging ik uitgeput overstag
Wij hebben het zeil geheven
en drijven zij aan zij
in rustig kabbelend water
geen haven meer voorbij
Geplaatst in de categorie: liefde