De wraakgodin
De kou sluipt heel zacht naderbij
zo zacht dat zij het nauw'lijks voelt
't is als de komst van het getij
dat stiekem met de stranden kroelt
Het is er en verdwijnt ook weer
als ijs en sneeuw en zon en wind
de kilte doet haar hart zo zeer
dat eenzaam is en onbemind
Een hand van ijs beroert haar oog
dat het licht daardoor niet ziet
en blind gaat zij de toekomst in
De weg daalt diep, gaat niet omhoog
zij zingt het treurig levenslied
van de volmaakte wraakgodin
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid