Zijn wereld
Vast in jouw wereld, die gelijk de onze is
Maar gewoon spontaan contact is wat ik mis.
Als je wat nodig hebt schreeuw je het uit.
Maar wat we doen interesseert je geen fluit.
Zomaar uit het niets begin je te brullen en om je heen te slaan.
Of op de bank te springen, om vervolgens op je kop te staan.
Nergens ben je voor te vinden, niets wil je doen.
Alleen even stoeien kan leiden tot een zoen.
Maar je leidt je eigen leven.
En bent niet in staat te geven.
Je bent er wel maar eigenlijk ben je er niet.
Als wij je zo zien geef dat een hoop verdriet.
En als je mijn hoofd vasthoudt en dwingend mijn ogen zoekt.
Dan zegt wat je wilt hebben en dat het NU moet.
Een welterusten kus die je snel weer afveegt.
Van contact tussen ons wat er eigenlijk niet is geweest.
Geplaatst in de categorie: overig