Tsunami

Machteloos staan we aan de zijlijn
We zien het verdriet en we voelen de pijn
Het is zo onwerkelijk, zo apart
Dat ik getroffen ben diep in mijn hart.

Je ziet de beelden op de buis
Je hoort de verhalen van mensen, net weer thuis
Het is niet te bevatten, ik krijg een brok in mijn keel
Blijft er dan op deze wereld echt niets meer heel.

Kinderen zonder ouders, mensen kijken zoekend om zich heen
wat moeten ze daar nu helemaal alleen
Het is niet te beschrijven wat je daar allemaal ziet
Dit doet mij zo immens groot verdriet.

En ik zit hier en kijk naar het nieuws op tv
Hier in ons land leeft iedereen mee
Geld komt binnen dat is mooi
Maar wat heb je daar nodig in die rotzooi?

Je denkt er aan hoe je ze daar kunt helpen in hun eigen land
Veel vrijwilligers bieden al een helpende hand
Maar zal het genoeg zijn op den duur of niet?
Ik weet zeker dat je het verdriet na jaren nog steeds ziet.

Tsunami

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 6 stemmen 770