Hartenkreten

hartenkreet (nr. 11.925):

VERBRANDE SCHEPEN

Gewapend met een vol doosje
lucifers kijk ik naar mijn schepen
in de volle haven, aanmaakhout
in de rugzak, een oude krant tot
lont gedraaid.

Na enig dralen steek ik eensklaps
vastbesloten de lont aan, het hout
bemiddelt achter mijn rug, doet
de vloot ontbranden. De horizon
toont grillige stapelwolken die
heel even de vorm aannemen
van hypermoderne boten, fraai
gestroomlijnd.

Uitgenodigd laat ik het geraas van
vallende zeilen, touw en houtwerk
achter, verken de glorende verte,
voel een glimlach ontspannen het nu
bepalen, mijzelf met beloftevol straks
geconfronteerd.