het centraal station
en als de regen nu
de straten niet zo glad
had gemaakt dat ik te laat
nee ik ben nog niet te laat
hollend door de tunnel
tussen de botsingen door
niet wakker tegen de droom in
een leeg perron op
ik ontloop de trein
maar nauwelijks en sta op
het holle perron te hijgen
verdomd de strop
het station lacht
me uit duiven schijt op
mijn haren - heeft u wat
over voor een ziek kind
vraagt de oude vrouw
opeens stond ze voor me
als een seinpaal op
rood kon haar wel omhelzen
Geplaatst in de categorie: reizen