Hartenkreten

hartenkreet (nr. 12.025):

De gouden Rune

Het liefhebben dat brandt
ontmoet strelend water, de stroom
die huiden smelt
god het teken geeft
maar nooit haar naam vernoemt.

Als we dan zouden liggen op grond
die gewijd is aan liefde en het graven
niet meer hoeft om weten
hoe ver de woorden reiken
als je ze niet langer uitspreekt…

Dan bemin ik u, de gedaante
het spelende voelen dat groeit
tederheid die pijn oplost
van het herinneren
het niet meer vergeten.