Overal waar hij is
Geslagen, verloren en
klaar voor een nieuwe dood,
met de eeuwige twijfel van
de tijd die hem uitkoos.
Zijn beul is blind en
machtiger dan de dood
als ik kijk
en hij me niet ziet.
Want hij is ver weg
als de ware beul die ik ken
wanneer de schaamte me laat zwijgen.
Wat is het verleden ?
De trein die ons brengt waar we
niet vergeten ?
Is Auschwitz
en naam, een vloek die van hem is
en die ik alleen herken ?
Of is hij iedereen die vermoord
in een droom een nachtmerrie kreeg
omdat de beulen
hun haat niet zouden laten zwijgen voordat hij voorgoed
verdwenen was ?
Hij is er nog steeds en hij is oud en jong
en
overal waar de
haat hem vangt en de dood weer op hem wacht
en zal blijven wachten zolang hij
bestaat en
niemand
hem beschermt
met de droom die niet sterft
als
een herinnering die zestig jaar getekend is
met sobere en trouwe woorden
maar nog
steeds
zijn littekens
laat bloeden.
Geplaatst in de categorie: actualiteit
dood
387
Geef je reactie op deze inzending: